The intimate is everywhere: you bring it everywhere and it circulates everywhere. It registers as intensities of attachment and recognition, inferred and explicit, that pass across people, groups and movements.
– Laurent Berlant (2021: 93)
In hierdie uitstalling word die klem gelê op ’n intermediale voyeurisme wat ons wêreld rondom ons karteer. Hier strek die tekeninge en afdrukke van Katherine Bull, die kunstige weefwerk van Sivan Zeffertt en die samewerkende storievertelling van Asemahle Ntlonti tussen die verlede en die toekoms.
Bull trek die kyker in in die paradoksale ruimte van regstreekse aanlyn uitsendings, webkameras, Skype en Google Image-soektogte, waar die intieme en private openbaar gemaak word. Sy betrek ’n reeks mediums om die aandag te vestig op sensoriese persepsie wat deur digitale tegnologieë en die daad van verteenwoordiging self bemiddel word. Deur digitale tekeninge, skilderkuns en drukkuns te kombineer, ondersoek sy hoe ons – sowel die kunstenaar as die kyker – sien, verstaan en omgaan binne die huidige digitale omgewing.
Terwyl Bull met die dualiteit van die private en intieme ruimte van die openbare digitale wêreld speel, is Zeffertt se praktyk ’n oorgawe aan die daad van weef en haar liggaam se intieme verhouding met die weefstoel. Sy teken en vorm beelde met garing om komplekse beeldhouwerke in handgemaakte kissies vas te vang wat jou sintuie die plesier van aanraking ontneem. Zeffertt se geweefde stukke verwys terug na kunsvlyt wat oor die eeue deur vrouehande vervolmaak/gevorm en oorgedra is aan diegene wat daarvoor soek in ons voortsnellende wêreld.
Net soos die opsetlike traagheid van Zeffertt se praktyk, spreek Ntlonti se werk ook tempo as ’n politieke probleem aan. In haar 2022-essay getiteld Slowness, skryf professor Stella Viljoen: “in the South Africa of the 21st century, the ability to slow down, pause and remember is political work. It involves a somatic recognition of the ways we have suffocated our people and planet.” Ntlonti se kollektiewe benadering tot skepping weerspieël die Xhosa-kultuur van kralewerk, waar kunstenaarskap oor generasies heen gedeel word. Vroue sluit by kringe aan en ryg meditatief krale op garedraad in na die tempo van koorsang, gesprekke en storievertelling. In hierdie kringe word soniese resonansie gebruik om van ruimte en tyd tred te hou, en kollektiewe krag word vertaal na hierdie gespesialiseerde handwerk. Die doelbewuste keuse van traagheid in die skeppingsdaad by Bull, Zeffertt en Ntlonti se praktyke gee sigbare vorm aan die persoonlike belewenis van tempo en intimiteit.